Eén van mijn allereerste jaartrajecten deed ik met Zino. Een pracht van een Schotse Collie die al een paar keer gesnauwd had en zijn tanden had laten zien. Zijn verzorgers hielden immens veel van hem, maar de discussie om hem weg te doen was al gevoerd. Want een hond die bijt, daar kan je niks mee. Toch?

Samen met zijn verzorgers begon ik aan de lastige taak om Zino te helpen. De eerste stap in een traject is altijd hetzelfde. Uitzoeken waarom de hond doet wat hij doet. Er zijn immers veel verschillende reden waarom honden uitvallen naar hun verzorgers. Pijn, angst en paniek staan bovenaan de lijst.

𝗠𝗲𝗻𝘀𝗹𝗼𝘇𝗲 𝗺𝗼𝗺𝗲𝗻𝘁𝗲𝗻

Maar in het geval van Zino was er iets anders aan de hand. Hij had af en toe behoefte aan een mensloos moment. Een beetje tijd voor zichzelf. Zonder dat iemand iets van hem verwachtte, tegen hem praatte of hem aanraakte.

Het is ondertussen bijna vier jaar geleden dat ik Zino leerde kennen. Sinds die tijd kwam ik met de regelmaat van de klok honden tegen met een gelijkaardige behoefte. En elke keer weer kijken verzorgers mij héél sceptisch aan als ik uitleg dat hun hond af en toe een moment alleen nodig heeft. Want elke idioot weet toch dat je een hond net zo weinig mogelijk alleen moet laten?

In de meeste gevallen is dat ook zo. De gemiddelde hond is erg gehecht aan zijn verzorger en is het liefst zo vaak mogelijk en zo dicht mogelijk bij hem. In sommige gevallen gaat het zelfs zo ver dat een hond compleet in paniek slaat als zijn verzorger niet bij hem is. We spreken dan van verlatingsangst. Maar het omgekeerde bestaat dus ook.

Vaak gaat dat over honden die van nature wat nerveus zijn, die eerder al slechte ervaringen hadden met mensen, die heel gevoelig zijn aan prikkels of zelfs hoogsensitief zijn.

𝗜𝗻𝘁𝗿𝗼𝘃𝗲𝗿𝘁 𝗲𝗻 𝗲𝘅𝘁𝗿𝗮𝘃𝗲𝗿𝘁

Vergelijk het met introverten en extraverten bij mensen. Een extravert is iemand die graag in de buurt is van (veel) mensen. Een avondje op café met een toffe groep vrienden of een dagje Tomorrowland geeft die mensen tonnen energie. De dag erna worden ze dolblij wakker en doen ze het allemaal nog eens opnieuw. Maar er zijn ook mensen (en ik reken mezelf tot die groep) die tijd nodig hebben om van dat soort dingen te bekomen. Dat wil niet zeggen dat zij niet graag op stap gaan met vrienden of dat zij die vrienden minder graag zien. Maar achteraf hebben ze wat tijd nodig om op adem te komen. Om hun batterijen weer op te laden hebben ze nood aan een dagje zonder mensen of prikkels, in het gezelschap van de natuur of een goed boek.

Bij honden is dat net zo. Bovendien kan ook ziekte of pijn ervoor zorgen dat ze nood hebben aan een beetje afstand. Op zich is dat ook geen probleem. Het probleem stelt zich pas als zijn verzorgers dat niet begrijpen. De meeste mensen halen een hond in huis om veel met hem bezig te zijn, om hem te aaien, te knuffelen, ermee te gaan wandelen, hem overal mee naartoe te nemen,… Zij vragen vaak meer aan hun introverte hond dan hij kan geven en dan gaat het mis.

Nochtans communiceren de meeste honden daar best duidelijk over. Zo ging Zino bijvoorbeeld vaak aan de garagedeur staan. Als zijn verzorgers die opendeden, ging hij daar gewoon rustig in zijn mandje liggen. Maar die deur bleef vaak dicht. Want als mensen gaan wij ervanuit dat onze honden niet graag alleen zijn. Dus in een poging het beste te doen voor onze honden, houden we ze dicht bij ons in de buurt.

Na jaren van communiceren dat hij af en toe rust nodig had, maar dus niet begrepen te worden, had Zino drastische maatregelen genomen. Een snauw en een hap waren het gevolg.

𝗪𝗮𝘁 𝘄𝗶𝗹 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝗵𝗼𝗻𝗱?

Ik merk dat veel verzorgers het moeilijk hebben met een hond die hen vertelt dat hij minder behoefte heeft aan aanraking of gezelschap. Dat is natuurlijk heel begrijpelijk. Als verzorger heb jij die behoefte namelijk vaak wel. Jij wil je hond graag aaien, knuffelen, naast je in de zetel hebben.

Vaak doen we dat ook gewoon. Een snelle aai in het voorbijgaan, de hond oppakken en hem in de zetel zetten, een dikke knuffel geven als hij in zijn mand ligt,… Maar stel jezelf ook altijd even de vraag: is dat ook wat mijn hond wil?

Daarachter komen is eigenlijk niet zo moeilijk. Geef je hond een keuze. Laat hem naar jou komen. Nodig hem uit voor een aai of een knuffel. Maar laat je hond zelf beslissen of hij er ook effectief zin in heeft. Luister naar wat je hond je vertelt en bied hem keuzes. En aanvaard ook neen als een antwoord.

Heeft je hond even geen zin in contact met jou of om bij jou te zijn, probeer dat dan te respecteren. Hoe moeilijk dat ook is. Ook in het geval van Zino bleek daar (een deel) van de oplossing te liggen. Nu gaat de deur naar de garage elke keer open als hij daarom vraagt.

Er zijn ondertussen ook geen bijtincidenten meer geweest.

Een leuk gevolg van je hond die keuze aanbieden, is dat de meeste honden er op termijn wel voor kiezen om vaker bij hun verzorgers te zijn of vaker aangeraakt te worden. Het feit dat ze de optie krijgen om neen te zeggen zorgt voor heel veel vertrouwen tussen mens en hond. En net dankzij dat vertrouwen is je hond graag bij je.

𝗛𝗼𝘂𝗱𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻

Tot slot is het belangrijk om te weten dat het niet is omdat je hond niet elke seconde van de dag bij jou wil zijn of aangeraakt wil worden, dat hij niet van je houdt. Er zijn best wel wat mensen die ik héél graag zie. Maar geen van hen wil ik elke dag van de week in mijn huis hebben

Pootje!

Annelies en Kibo

Zelf hulp nodig met je hond? Ik luister graag naar je verhaal tijdens een gratis introductiebabbel.

Meer leren over hondengedrag? Dat kan met de gratis audiocursus: https://hondeninnesten.be/gratis-audiocursus/