Honden en mensen leunen op elkaar. Vaak figuurlijk, maar soms ook letterlijk. Je hond leunt tegen je been, je arm of gaat soms zelfs met zijn kont op je voeten zitten. Nochtans staat er vaak op amper een paar meter afstand een veel comfortabelere mand of zetel. Waarom kiest jouw hond dat toch voor jouw onzachte been of voet?

Afgelopen weekend was ik met een deelnemer van één van mijn trajecten op stap in een bos hier in de buurt. Zijn heel lieve en enthousiaste jachthond had het lastig om rustig te wandelen. Dus daar waren we op aan het oefenen. Dat houdt in dat we af en toe even pauze nemen om de hond alle prikkels in zich op te laten nemen. De hond kwam mij vriendelijk om een aai vragen en zodra ik haar die gaf, ging ze prompt op mijn (toch wel oncomfortabele en modderige) laarzen zitten. Lekker leunend tegen mijn benen. Meteen merkte haar verzorger op dat ze dat bij hem soms ook doet. En of dat uit dominantie zou kunnen zijn? Want dat had hij eens ergens zo gehoord.

Soms lijkt het wel alsof we onze honden bij zowat alles van dominantie beschuldigen. Gaat hij in de zetel liggen? Dominantie! Likt hij aan je hand? Dominantie! Blaft hij wat te luid? Dominantie! Op je voet gaan zitten? Dominantie! En dat moet je natuurlijk zo snel mogelijk in de kiem smoren. Of in dit geval, je hond dus niet toelaten om tegen je aan te leunen. Nochtans is die zogenaamde dominantietheorie al jaren achterhaald. Geen enkele wetenschapper die naam waardig gaat nog uit van de theorie dat wij boven onze honden moeten staan. Meer weten daarover? Check dat even deze vijfdelige gratis audiocursus. https://mailchi.mp/hondeninnesten/gratis-podcast. Ik wil trouwens niet met een steen gooien naar de verzorger van die hond. Hij had instinctief al aangevoeld dat het dominantieadvies dat hij kreeg, niet klopte.

Communicatie

Geen dominantie dus. Maar waarom doet je hond het dan wel? Voor zover we kunnen achterhalen is er niet één exacte reden. Honden spreken geen Nederlands. Ze communiceren hoofdzakelijk met lichaamstaal, geluid, geuren en (en deze durven mensen al eens over het hoofd zien) aanraking. Hij wil je met zijn leunen en zitten dus iets vertellen. Soms is het heel eenvoudig en leunt je hond tegen je hand omdat hij wil dat je hem wat harder achter zijn oren krabt. Of hij vindt het simpelweg leuk om bij jou te zijn.

Slaat je hond aan het leunen op wandeling, in de hondenweide, als er bezoekers over de vloer komen of op andere plekken waar er veel geluiden en beweging zijn? Dan vraagt hij wellicht om steun. Steun is een basisbehoefte van elke hond. Als hij iets spannend of moeilijk vind, dan gaat hij de persoon opzoeken die hij het meeste vertrouwt. En als jullie connectie goed zit, dan ben jij dat als zijn verzorger. Vergelijk het met peuters die als ze wat verlegen zijn, of iets spannend vinden, zich snel in de armen van mama of papa storten. Liefst met hun gezichtje dicht tegen zijn ouders aan. Je hond doet hetzelfde als hij zich wat verloren voelt, iets een beetje spannend vindt of hij zichzelf wat probeert te kalmeren.

Steun

Het antwoord op de vraag ‘Wat moet ik dan doen als mijn hond tegen mij leunt of op mijn voeten zit?’ is dus vrij simpel. Je geeft hem de steun waar hij om vraagt. Hoe die steun er in de praktijk uitziet, is vaak voor elke hond een beetje anders. Zo wilde de hond waarmee ik op wandel was in het bos graag een aai over haar bol. Dat gaf ze duidelijk aan door haar hoofd tegen mijn hand te duwen. Mijn eigen hond Kibo leunt ook graag, maar vindt aanraking op zo een moment maar niets. Bij haar reageer ik door afstand te nemen van hetgeen haar onrustig maakt. Ook dat is steun. Door je hond die steun te geven, voorzie je hem in een basisbehoefte en leer je hem dat hij altijd op jou kan rekenen. Zo maak je jullie band alleen maar sterker.

In uitzonderlijke situaties vormt het leunen van je hond wel een probleem. Als je bijvoorbeeld een hele grote, zware loebas in hebt waardoor dat gedrag jouw pijn doet of angstig maakt. Stel dan duidelijke grenzen voor je hond. Niet door je boos te maken of te brullen, wel door jezelf uit die positie te verwijderen en samen met je hond een andere manier te vinden om hem te steunen.

Onderliggend probleem

Soms kan het leunen ook een aanwijzing zijn van een onderliggend probleem. Een hond met verlatingsangst bijvoorbeeld gaat soms bovenop zijn verzorger zitten of liggen om zo heel zeker te zijn dat hij niet alleen gelaten zal worden. Zit of leunt je hond bij mensen die hij niet kent, dan is het mogelijk dat zijn gedrag met controle te maken heeft. Hij vertrouwt het bezoek niet helemaal en gaat daarom dicht bij hen zitten of liggen om hen zo in de gaten te houden. De lichaamstaal van zo een hond is vaak gespannen. Met soms zelf blaffen of grommen tot gevolg als het bezoek wat te plots gaat bewegen of te hard gaat praten. In zo een geval contacteer je best een professional.

Maar in de meeste gevallen hoef je je dus helemaal geen zorgen te maken en hoef je alleen maar te genieten van dat warme hondenlijf tegen je been en de band die jij en je hond met elkaar hebben.

Pootje!
Annelies en Kibo