“Hé, een drol daar ga ik me even lekker in rollen!”, een gedachte die jij waarschijnlijk (hopelijk?) nog nooit gehad hebt, maar je hond zeker weten wel. Hoogstwaarschijnlijk met wat frustratie en een vloek van jouw kant tot gevolg. Een hond ziet de wereld nu eenmaal helemaal anders dan een mens, en dat kan een goede connectie met je huisdier soms in de weg staan. En voor wie nu denkt ‘ja, maar daar heb jij als gedragstherapeut geen last van, jouw hond is perfect’, lees dan vooral even verder…

Geregeld landen er in mijn inbox vragen van mensen die eens willen komen kijken wat ik precies doe. Soms voor lange stages, soms om even een dag mee te lopen. Daar zeg ik lang niet altijd ja op, maar afgelopen zondag dus wel. Een heel geboeide jongedame van een jaar of 14 kwam me assisteren tijdens de groepslessen.

Samen met haar mama en broer stond ze ruim op voorhand aan mijn poort. Ik nodigde hen (trots als ik ben op mijn kleine boshut), uit om nog even binnen te komen. Zoals gewoonlijk vroeg ik hen om Kibo gewoon te negeren dan komt het wel goed. Had ik er kort even bij stil gestaan dat Kibo zich gewoonlijk niet veilig voelt met een man in huis? Zeker. Maar ach, het was al zo lang geleden dat ze naar iemand uitgevallen was. En zo een tiener kan je bovendien bezwaarlijk een man noemen. De laatste tien onbekenden aan de poort had ze met en brede kwispel verwelkomd. Dat zou dus wel goed komen.

En dat kwam ook goed, bij moeder en dochter. Maar zodra zoonlief zijn hand uitstak om haar aan te raken. Grom, snauw, hap en tanden bloot. Gelukkig raakte er niemand gewond. Kibo is meestal wel zo vriendelijk om eerst even te waarschuwen voor ze echt aan het bijten gaat. Ik pakte haar meteen op en bracht haar naar haar veilige plek. Mezelf vervloekend natuurlijk. Want hoe vaak zeg ik niet tegen mijn klanten dat ze moeten rekening houden met het perspectief van hun hond… En nu was ik er dus zelf met open ogen in gelopen.

Ik had immers vanuit mijn perspectief geredeneerd. Ik wilde graag dat die mensen nog even binnen kwamen. Ik wilde graag mijn huis en mijn hond even laten zien en ik wilde dat Kibo zich zou gedragen. Geen probleem in mijn ogen. Want die mensen waren heel vriendelijk en helemaal geen bedreiging. Alleen had ik even moeten nadenken en beseffen dat de wereld er in Kibo’s ogen heel anders uitziet.

Honden zien de wereld in de eerste plaats letterlijk anders dan mensen. Ze zijn in tegenstelling tot wat veel mensen denken, niet kleurenblind. Ze zien ongeveer 40 procent van de kleuren die wij zien. Bovendien heeft onderzoek uitgewezen dat honden vooral focussen op beweging als ze ergens naar kijken. Mensen hebben de neiging om meer naar objecten te kijken.

Maar, nog veel belangrijker, ze redeneren ook heel anders. Wij hebben nogal de neiging om van onze honden te eisen dat zij zich aanpassen aan onze mensenwereld. De lat ligt hoog. Niet te veel blaffen, netjes naast ons lopen, niet los lopen, in een bench slapen,… Allemaal dingen die voor een hond van nature niet vanzelfsprekend zijn. Maar toch passen de meeste van onze lieve hondenvrienden zich zonder morren aan. Maar hoe vaak doen wij dat eens voor hen? Hoe dikwijls pas jij jouw planning of handelingen aan aan de wereld van je hond?

Geen idee waar te beginnen? Met deze vijf stappen kom je al een heel eind:

Laat je hond snuffelen

Het belangrijkste orgaan voor je hond is zijn neus. Waar wij mensen vooral op onze ogen rekenen, geven de meeste honden de voorkeur aan geurtjes opsnuiven. Wat voor jouw het zoveelste saaie blokje om is, is voor je hond dus een overvloed aan informatie.

Wie is hier de afgelopen dagen langs geweest? Wat het een jongen of een meisje? Wonen er nog andere honden in de wijk? Liep de kat van de buren daar nu weer langs het voetpad? Hoe lang heeft dat konijn hier aan dat gras geknaagd?

Dat en nog veel meer kan hij opsnuiven als jij er hem de kans toe geeft. De volgende keer dat je dus zin hebt om zuchtend naar je hond te roepen dat hij nu toch echt eens door moet wandelen, denk dus even vanuit zijn perspectief. Wat voor jou misschien een vervelend klusje is, is voor hem het boeiendste moment van de dag.

Geef je hond tijd

Soms voelt het alsof wij mensen altijd ergens naartoe moeten. We zijn altijd onderweg, hebben altijd een to do lijst van vele pagina’s lang en zitten de helft van de tijd al met ons hoofd bij wat we nog gaan of zouden moeten doen.

Honden doen dat niet. Ze leven hier en nu, in het moment. Ze lezen geen klok en genieten gewoon van wat op hen afkomt in het moment. Of dat nu een lekkere drol is om in te rollen of een fijn geurtje dat ze kunnen opsnuiven. Op dat gebied kunnen we best een voorbeeld aan hen nemen.

Stap even uit je toekomst perspectief en bekijk de wereld door de ogen van je hond, laat even alles op je af komen. En zelfs als jij daar geen tijd voor kan maken, gun je hond die tijd dan wel.

Zorg dat je hond zich veilig voelt

Veiligheid is een basisbehoefte voor je hond. Heel veel problemen die mensen met honden ervaren komen eigenlijk omdat een hond zich niet veilig voelt. Kibo was daar zondag het beste voorbeeld van.

Ik dacht voor veiligheid gezorgd te hebben omdat ik wist dat die jongeman haar niks zou aandoen. Maar Kibo dacht daar, gebaseerd op eerdere slechte ervaringen, heel anders over.

Zij zag een heel onveilige situatie waarin iemand haar mogelijk pijn zou doen. Dus nam ze het zekere voor het onzekere en viel ze uit. Het gaat dus niet om wat jij als veilig ziet, wel wat je hond als veilig ervaart.

Zorg voor voorspelbaarheid

Dankzij jouw nauwkeurig bijgehouden agenda weet je precies wat er wanneer gaat gebeuren. Je weet wanneer je naar het werk vertrek, wanneer er vrienden langs komen en dankzij de tracker op je telefoon weet je zelfs exact wanneer de postbode op je bel zal duwen. Een hond heeft die luxe niet. En dat terwijl voorspelbaarheid één van zijn basisbehoeften is.

Want waar veel mensen vaak gelukkig worden van een verassing of wat spanning in hun leven, hebben honden daar absoluut geen behoefte aan. Logisch dus dat hij aan het blaffen slaat als de bel gaat of over de rooie gaat als er iemand binnen komt.

Hij kan je agenda immers niet lezen. Een voorspelbare routine is iets waar je hond heel blij van wordt. Gebeurt er toch iets onverwacht? Zorg dan zeker voor veiligheid!

Besef dat jij het belangrijkste bent in zijn leven

Ik weet het, als mensen hebben we allemaal heel veel ballen hoog te houden. Werk, hobby’s, reizen, kinderen, vrienden, huisdieren,… Je moet het allemaal maar in 24 uur gepropt krijgen. De mensenwereld is een heel drukke, soms erg vermoeiende plek.

Voor je hond ligt dat anders. Hij heeft maar één middelpunt in zijn leven en dat ben jij. Hij staat op met jou, gaat slapen met jou en wacht de hele dag tot jij weer thuis komt. Dat soms vervelende aandringen om toch nog eens met de bal te gooien of om nog één keer over zijn kop geaaid te worden, kan voor jou heel vervelend zijn.

Je hebt nog zoveel andere dingen aan je hoofd! Maar wees mild voor je hond, want zijn wereld begint en eindigt met jou.

Probeer dus de komende dagen eens te denken als je hond, en wie weet wordt je er wel wat wijzer en gelukkiger van.

Pootje!
Annelies en Kibo