Wie mij al een tijdje volgt op sociale media heeft het ongetwijfeld al opgemerkt. Als het even kan heb ik het over de ‘verzorgers’ van honden en niet over ‘baasjes’, dat doe ik heel bewust. Het is een gewoonte die ik heb opgepikt tijdens één van mijn opleidingen.

Waarom ik daar zo een punt van maak? Een voorbeeld. Onlangs deed ik een eerste consult bij een gezellig gezin met twee Franse buldoggen en drie kleine kinderen. Ze belden me op omdat één van hun honden gromde naar het jongste kind. Ze probeerden al om hem te straffen met een elektrische blafband, maar dat had niet geholpen. Op hun vragenlijst hadden ze aangeduid dat de hond in kwestie de afgelopen zomer al vier keer naar de dierenarts had gemoeten.

Zwemlessen

Een beetje bezorgd vroeg ik of het beestje gezondheidsproblemen of misschien wel allergieën had. ‘Neen hoor’ kwam het doodserieuze antwoord. ‘Hij weigert te leren zwemmen en daardoor is hij al een paar keer bijna verdronken’.

Nu probeer ik nooit te oordelen over de mensen die ik help, maar hier viel ik toch bijna van mijn stoel. De meeste Franse bulldoggen hebben namelijk platte snoeten, ademhalingsproblemen en heel korte pootjes. Eigenschappen die hen héél erg ongeschikt maken voor zwemlessen zonder een zwemvest.

Wat bleek? De kinderen van het gezin houden van zwemmen. Dus had de vader des huizes besloten dat de hond met hen mee zou doen. Ervan uitgaande dat alle honden kunnen zwemmen (dat had hij ergens gelezen) had hij zijn kinderen aangemoedigd om hun huisdier geregeld in het zwembad in de achtertuin te gooien. Dan zou hij het immers wel leren. Toch?

Niet met stenen gooien

De rekening van meer dan 1.000 euro van de dierenarts beweerde het tegendeel. En toch was de man er nog steeds van overtuigd dat de hond weigerde te zwemmen omdat hij koppig was en dat het zijn taak was als zijn baasje om hem van het tegendeel te overtuigen. Zelfs nadat een langer gesprek onthulde dat de hond alleen gromde naar de kinderen als ze aanstalten maakten hem in het water te gooien.

Nu ga ik hier niet met stenen gooien. Dit soort redeneringen kom ik immers elke dag tegen in mijn werk. ‘Ik ben de baas en mijn hond moet gehoorzamen’. Veel mensen weten nog altijd echt niet beter, ook al is er een betere manier!

Gelukkige hond, gelukkige verzorger

‘De baas zijn’ over iets of iemand al namelijk een tijdje niet meer in de mode, ook niet in de mensenwereld. Waar het woord van je baas vroeger wet was (ongeacht of die man iets zinnig te zeggen had), worden werknemers (merk op dat we ook niet meer spreken van ondergeschikten) nu veel vaker uitgenodigd om mee te denken binnen hun bedrijven.

Meer nog, socio-economen zijn ervan overtuigd dat de best werkende bedrijven net diegene zijn waar er naar werknemers geluisterd wordt en waar ze zelf inbreng hebben. Daar worden ze namelijk gelukkiger van. En een gelukkige werknemer is productiever, minder ziek en zal minder snel overlopen naar de concurrentie.

Dat soort bedrijven werkt niet meer met een baas maar wel met een leidinggevende of een leider. Diezelfde redenering passen we steeds vaker toe op honden. Je kan ervoor kiezen om de baas te zijn over je hond en hem dus je wil op te leggen zonder stil te staan bij wat hij nodig heeft.

Of je kan hem leiden en verzorgen. En dus kijken wat zijn noden zijn en daaraan tegemoet komen. Op lange termijn zorgt dat voor een gelukkige hond en dus onvermijdelijk ook voor een gelukkige verzorger.

In het geval van het gezin hierboven had de man dus ook kunnen kijken wat de noden van zijn hond waren. Misschien is de hond wel bang van water? Of vindt hij het te overweldigend om met drie schreeuwende kinderen in een bak nattigheid te zitten? Of misschien had een simpele zwemvest het probleem zelfs opgelost.

Doe ik dit voor mijn hond?

Leiding geven volgens de connectiemethode gaat over je ten dienste stellen van een ander. Je stelt jezelf dus de vraag, doe ik dit nu eigenlijk voor mijn hond of voor mezelf? Als goede leidinggevende of verzorgende kan je ervoor kiezen je hond te steunen en hem te helpen, ook als dat misschien wat minder goed in jouw kraam past.

Want zeg nu zelf, op lange termijn een gelukkige hond hebben is toch een stuk aangenamer dan eentje die half verzopen is?

Pootje!

Annelies en Kibo

Zit je met vragen? Ik sta altijd klaar om te helpen met een gratis telefonische introductiebabbel.

Meer leren over hondengedrag? Dat kan met de gratis audiocursus: https://hondeninnesten.be/gratis-audiocursus/